Men
zegt wel eens dat media niet geëngageerd zijn. Er bestaan talrijke voorbeelden
om het tegendeel te bewijzen, en nu is er een nieuw initiatief van het Belang
van Limburg. Volgens een berichtje in '6 minutes Media & Publishing' start
BvL met een reeks "Samen opgelost", waarbij het lezers oproept
problemen in hun gemeente te signaleren, waarna de redactie met het
gemeentebestuur aan de slag gaat om een en ander op te lossen. Hoe kranten ook
positief creatief kunnen zijn ...
woensdag 13 februari 2008
woensdag 6 februari 2008
Prins William is slim
Gazet
van Antwerpen meldde op 4 februari dat de Britse Prins William op stage gaat
bij een of enkele kranten. Zo wil hij ervaring opdoen met het oog op zijn latere
taak als publieke figuur en Koning.
Dat
lijkt me een heel zinnig idee van William en zouden misschien wel meer
'publieke figuren' moeten doen. Is overigens ook een goed idee voor
woordvoerders en persattaché die niet uit de mediawereld komen ...
dinsdag 5 februari 2008
Verdien eens wat aan een verdwenen lijk
Nog
op 5 februari in DSonline. Het verhaal rond de verdwenen Natalee Holloway. Een
of ander Nederlandse journalist zou wat onderzoeksjournalistiek gedaan hebben
en het mysterie hebben opgelost. En de dader ontmaskerd, met behulp van een
handlanger en verborgen geluidsopnamen. Vooraleer daarmee naar de politie te
stappen heeft hij er een documentaire over gemaakt die al enige dagen in de
media gehypt werd ...
De
uitzending werd een kijkcijfersucces: 7 miljoen kijkers. Die klaagden wel over
de vele reclame-onderbrekingen op strategische momenten in de uitzendingen.
SBS6 - commerciële zender - lijkt er dus goed aan verdiend te hebben.
Maar
daarmee houdt de commercie niet op. De journalist heeft zijn reportage intussen
al lucratief kunnen verkopen aan o.a. een Amerikaanse zender en hij is plots
een druk gevraagd praatgast in grote talkshows als Oprah Winfrey en Larry King.
En
de autodealer die de auto ter beschikking stelde van de programmamakers waarin
de (vermeende) dader in de val werd gelokt, biedt die wagen intussen te koop
aan via het internet voor een kleine 64.000 euro, schoongemaakt en wel ...
Hoe
zou het intussen met de ouders van Natalee zijn?
De ene tegenslag is de andere ...
Op
5 februari gelezen op DSonline. Bericht 'Wanhopige douanier doodt gezin en
zichzelf'. Tragisch verhaal. Aan het eind van het verhaal is de reporter in het
café geweest, waar de douanier bekend stond als een pleziermaker. Kwestie van
de Vox Pop er ook bij te betrekken. De man bleek er in het café de ambiance in
te brengen, een goed zanger te zijn ook ... Alom ongeloof dus dat hij tot
dergelijke gruwel in staat zou zijn. Uitsmijter van het artikel "Voor hen
[de stamgasten van bewust café] is het de tweede klap in evenveel jaar. Eind
december 2006 liepen dertig Euromillions-spelers die er klant waren, nog 27
miljoen euro mis omdat hun krantenhandelaar op zijn eentje had beslist hun
cijferreeks te veranderen."
Zijn
hier toevallig geen twee verhalen door elkaar geraakt?
zaterdag 2 februari 2008
Elk slachtoffer een persattaché
Het
initiatief van een aantal slachtofferorganisaties om een handleiding ‘Omgaan
met de pers’ te publiceren (DSOnline 29/01/08), is een prachtig en noodzakelijk
initiatief. Eigenlijk is het verwonderlijk dat dit nog niet eerder gebeurde.
Bovendien mag er wat mij betreft nog een stap verder gezet worden: voor elk
slachtoffer een persattaché!
Je
zal inderdaad maar slachtoffer zijn van een ongeval of misdaad in onze
gemediatiseerde wereld. Journalisten van allerlei slag proberen je op gepaste
en ongepaste manier voor hun kar te spannen. Enerzijds zoeken zij terecht naar
objectieve informatie en tonen oprechte bezorgdheid voor het wel en wee van het
slachtoffer. Maar in vele gevallen komt het er toch op aan ‘sensationele’ kopij
te vergaren die van krant of tijdschrift een breed verkoopbaar product moet
maken.
Slachtoffers
zijn per definitie altijd ‘onervaren’. Ook al zijn de media intussen sterk
gedemocratiseerd, toch is de doorsnee burger niet op de hoogte van de
werkmethoden en vereisten van journalisten. Die bovendien door hun chefs onder
druk worden gezet om ‘sterke verhalen’ aan te brengen. Laat staan dat we ons
voldoende rekenschap geven van de impact die een krantenbericht of een
televisie-interview heeft, op onszelf en op onze omgeving. Een
voorlichtingsbrochure is in die zin een mooi initiatief, maar zal iemand ze ter
beschikking hebben, laat staan lezen op het moment dat hij of zij effectief
slachtoffer wordt?
Dat
slachtoffers recht hebben op juridische en psychologische bijstand is intussen
algemeen aanvaard. Maar wordt het niet stilaan tijd dat we ons ook realiseren
dat een slachtoffer vandaag ook best toegang krijgt tot een ‘mediaconsulent’.
Die kan enerzijds een buffer vormen tussen slachtoffer en media die met heel
wat pertinente en impertinente vragen staan te dringen. Anderzijds kan hij een
slachtoffer begeleiden in het selecteren van gepaste en ongepaste vragen, het
formuleren van antwoorden waar men later geen spijt van heeft, het vastleggen
van werkprocedures en het uitstippelen van een strategie om de pers deel te laten
zijn van een oplossing eerder dan een extra probleem.
Abonneren op:
Posts (Atom)