Herneming van een opinie van Saturday,
February 02, 2008, n.a.v. artikel in De Standaard: Politie helpt slachtoffers met media omgaan
Het initiatief van een aantal
slachtofferorganisaties om een handleiding ‘Omgaan met de pers’ te publiceren
(DSOnline 29/01/08), is een prachtig en noodzakelijk initiatief. Eigenlijk is
het verwonderlijk dat dit nog niet eerder gebeurde. Bovendien mag er wat mij
betreft nog een stap verder gezet worden: voor elk slachtoffer een persattaché!
Je zal inderdaad maar slachtoffer
zijn van een ongeval of misdaad in onze gemediatiseerde wereld. Journalisten
van allerlei slag proberen je op gepaste en ongepaste manier voor hun kar te
spannen. Enerzijds zoeken zij terecht naar objectieve informatie en tonen
oprechte bezorgdheid voor het wel en wee van het slachtoffer. Maar in vele
gevallen komt het er toch op aan ‘sensationele’ kopij te vergaren die van krant
of tijdschrift een breed verkoopbaar product moet maken.
Slachtoffers zijn per definitie
altijd ‘onervaren’. Ook al zijn de media intussen sterk gedemocratiseerd, toch
is de doorsnee burger niet op de hoogte van de werkmethoden en vereisten van
journalisten. Die bovendien door hun chefs onder druk worden gezet om ‘sterke
verhalen’ aan te brengen. Laat staan dat we ons voldoende rekenschap geven van
de impact die een krantenbericht of een televisie-interview heeft, op onszelf
en op onze omgeving. Een voorlichtingsbrochure is in die zin een mooi
initiatief, maar zal iemand ze ter beschikking hebben, laat staan lezen op het
moment dat hij of zij effectief slachtoffer wordt?
Dat slachtoffers recht hebben op
juridische en psychologische bijstand is intussen algemeen aanvaard. Maar wordt
het niet stilaan tijd dat we ons ook realiseren dat een slachtoffer vandaag ook
best toegang krijgt tot een ‘mediaconsulent’. Die kan enerzijds een buffer
vormen tussen slachtoffer en media die met heel wat pertinente en impertinente
vragen staan te dringen. Anderzijds kan hij een slachtoffer begeleiden in het
selecteren van gepaste en ongepaste vragen, het formuleren van antwoorden waar
men later geen spijt van heeft, het vastleggen van werkprocedures en het
uitstippelen van een strategie om de pers deel te laten zijn van een oplossing
eerder dan een extra probleem.
