In
De Morgen van vandaag (25 januari 2011) een groot stuk over de
'facebookrebellen with a cause', de nieuwe generatie jongeren die betogingen
organiseren omdat er nog geen regering is na meer dan 200 dagen, die via slimme
TV-programma's belspelletjes laten verbieden etc.
Toch
wat bedenkingen. In hoeverre speelt het facebookverhaal een doorslaggevende rol
bij bijv. de mobilisatie voor de betoging van afgelopen zondag? In een
nieuwsreportage zag ik Felix de Clercq ijverig de cafés intrekken en mensen
persoonlijk gaan aanspreken en overtuigen om mee te komen doen. En de
traditionele media hebben dagenlang aandacht geschonken aan de komende
betoging. Ook dat heeft zeker een stevige invloed gehad.
Een
ander element in het artikel gaat over de generatie twintigers die er van
uitgaat dat jongeren vandaag geëngageerder zijn dan pakweg 10 jaar terug. Maar
zou het kunnen dat zij zichzelf gewoon vergelijken met zichzelf, maar 10 jaar
jonger? ik bedoel, misschien heeft dat toenemende engagement meer te maken met
de levensfase waarin je zit: als twintiger, bijna of net nieuw op de
arbeidsmarkt, wordt je automatisch meer geconfronteerd met de scherpe kantjes
van de samenleving, waar je als tiener nog rustig afstand kan van nemen. De
confrontatie leidt wellicht ook tot meer engagement.
Christophe
Scheire van de Neveneffecten heeft het in het artikel over
'vooruitgangsoptimisme'. En dat lijkt me wel erg belangrijk. Eigenlijk is er
geen enkele reden om aan te nemen dat de volgende generaties het slechter
zullen hebben dan de huidige generatie van volwassenen. In de jaren '80 was he
took geen pretje om op de arbeidsmarkt te komen. Maar elke generatie moet daar
natuurlijk ook zelf werk van maken, met de hulpmiddelen die haar ter
beschikking staan, en die zijn vandaag toch niet gering. Bovendien liggen er
heel wat opportuniteiten voor de toekomst open met het openbreken van de groene
economie. Neen, jongeren hebben er alle belang bij optimistisch te zijn en er vanuit
dat optimisme tegenaan te gaan om huun eigen geluk te maken ...
