Service aan de lezer?

Vandaag in Het Nieuwsblad en De Standaard, een berichtje over een nieuwe brochure van de Stichting tegen Kanker. Ze hebben schoonheidstips bij elkaar gebracht, ten behoeve van kankerpatiënten. Mooi initiatief. In Het Nieuwsblad brengt men n.a.d.v. een paar tips ter sprake en vind je het websiteadres van de Stichting tegen Kanker, waar je de brochure rechtstreeks kan bestellen. Bij De Standaard gaat men er van uit dat lezers zoveel pap niet in de mond moeten krijgen, want de brochure wordt wel kort vermeld, maar geen website of plaats waar je de brochure makkelijk kan bestellen. De Standaard lezers kunnen dat ongetwijfeld allemaal zelf uitzoeken ...

Limburgs media engagement

Men zegt wel eens dat media niet geëngageerd zijn. Er bestaan talrijke voorbeelden om het tegendeel te bewijzen, en nu is er een nieuw initiatief van het Belang van Limburg. Volgens een berichtje in '6 minutes Media & Publishing' start BvL met een reeks "Samen opgelost", waarbij het lezers oproept problemen in hun gemeente te signaleren, waarna de redactie met het gemeentebestuur aan de slag gaat om een en ander op te lossen. Hoe kranten ook positief creatief kunnen zijn ...

Prins William is slim

Gazet van Antwerpen meldde op 4 februari dat de Britse Prins William op stage gaat bij een of enkele kranten. Zo wil hij ervaring opdoen met het oog op zijn latere taak als publieke figuur en Koning.

Dat lijkt me een heel zinnig idee van William en zouden misschien wel meer 'publieke figuren' moeten doen. Is overigens ook een goed idee voor woordvoerders en persattaché die niet uit de mediawereld komen ...

Verdien eens wat aan een verdwenen lijk

Nog op 5 februari in DSonline. Het verhaal rond de verdwenen Natalee Holloway. Een of ander Nederlandse journalist zou wat onderzoeksjournalistiek gedaan hebben en het mysterie hebben opgelost. En de dader ontmaskerd, met behulp van een handlanger en verborgen geluidsopnamen. Vooraleer daarmee naar de politie te stappen heeft hij er een documentaire over gemaakt die al enige dagen in de media gehypt werd ...

De uitzending werd een kijkcijfersucces: 7 miljoen kijkers. Die klaagden wel over de vele reclame-onderbrekingen op strategische momenten in de uitzendingen. SBS6 - commerciële zender - lijkt er dus goed aan verdiend te hebben.

Maar daarmee houdt de commercie niet op. De journalist heeft zijn reportage intussen al lucratief kunnen verkopen aan o.a. een Amerikaanse zender en hij is plots een druk gevraagd praatgast in grote talkshows als Oprah Winfrey en Larry King.

En de autodealer die de auto ter beschikking stelde van de programmamakers waarin de (vermeende) dader in de val werd gelokt, biedt die wagen intussen te koop aan via het internet voor een kleine 64.000 euro, schoongemaakt en wel ...

Hoe zou het intussen met de ouders van Natalee zijn?

De ene tegenslag is de andere ...

Op 5 februari gelezen op DSonline. Bericht 'Wanhopige douanier doodt gezin en zichzelf'. Tragisch verhaal. Aan het eind van het verhaal is de reporter in het café geweest, waar de douanier bekend stond als een pleziermaker. Kwestie van de Vox Pop er ook bij te betrekken. De man bleek er in het café de ambiance in te brengen, een goed zanger te zijn ook ... Alom ongeloof dus dat hij tot dergelijke gruwel in staat zou zijn. Uitsmijter van het artikel "Voor hen [de stamgasten van bewust café] is het de tweede klap in evenveel jaar. Eind december 2006 liepen dertig Euromillions-spelers die er klant waren, nog 27 miljoen euro mis omdat hun krantenhandelaar op zijn eentje had beslist hun cijferreeks te veranderen."

Zijn hier toevallig geen twee verhalen door elkaar geraakt?

Elk slachtoffer een persattaché

Het initiatief van een aantal slachtofferorganisaties om een handleiding ‘Omgaan met de pers’ te publiceren (DSOnline 29/01/08), is een prachtig en noodzakelijk initiatief. Eigenlijk is het verwonderlijk dat dit nog niet eerder gebeurde. Bovendien mag er wat mij betreft nog een stap verder gezet worden: voor elk slachtoffer een persattaché!

Je zal inderdaad maar slachtoffer zijn van een ongeval of misdaad in onze gemediatiseerde wereld. Journalisten van allerlei slag proberen je op gepaste en ongepaste manier voor hun kar te spannen. Enerzijds zoeken zij terecht naar objectieve informatie en tonen oprechte bezorgdheid voor het wel en wee van het slachtoffer. Maar in vele gevallen komt het er toch op aan ‘sensationele’ kopij te vergaren die van krant of tijdschrift een breed verkoopbaar product moet maken.

Slachtoffers zijn per definitie altijd ‘onervaren’. Ook al zijn de media intussen sterk gedemocratiseerd, toch is de doorsnee burger niet op de hoogte van de werkmethoden en vereisten van journalisten. Die bovendien door hun chefs onder druk worden gezet om ‘sterke verhalen’ aan te brengen. Laat staan dat we ons voldoende rekenschap geven van de impact die een krantenbericht of een televisie-interview heeft, op onszelf en op onze omgeving. Een voorlichtingsbrochure is in die zin een mooi initiatief, maar zal iemand ze ter beschikking hebben, laat staan lezen op het moment dat hij of zij effectief slachtoffer wordt?

Dat slachtoffers recht hebben op juridische en psychologische bijstand is intussen algemeen aanvaard. Maar wordt het niet stilaan tijd dat we ons ook realiseren dat een slachtoffer vandaag ook best toegang krijgt tot een ‘mediaconsulent’. Die kan enerzijds een buffer vormen tussen slachtoffer en media die met heel wat pertinente en impertinente vragen staan te dringen. Anderzijds kan hij een slachtoffer begeleiden in het selecteren van gepaste en ongepaste vragen, het formuleren van antwoorden waar men later geen spijt van heeft, het vastleggen van werkprocedures en het uitstippelen van een strategie om de pers deel te laten zijn van een oplossing eerder dan een extra probleem.